Zabawa w odgrywanie ról jest dla nas ludzi tak naturalna, że praktycznie nikogo nie trzeba jej uczyć. Już od wczesnego dzieciństwa bywamy mamą, samochodem, sprzedawcą lub pieskiem. Czasem wszystkim naraz.
Tak samo naturalne jest dla nas opowiadanie historii, kontakt z innym człowiekiem i potrzeba bawienia się – czy też, jak chcą antropolodzy – ludyzm. Dziwne słowo. Zostańmy przy bawieniu się.
"Dragon Bridge", digital illustration autorstwa Fen
RPG w swojej formie ‘papierowej’ czy też ‘offline’ są jednym ze sposobów zaspokajania tych wszystkich potrzeb i skłonności naraz. Dodają też do nich zasady, strukturę, która pozwala na łatwiejsze oddzielenie przestrzeni zabawy od tej bardziej powszechnej, poważniejszej, zwykłej i usystematyzowanie tego w jaki sposób będziemy się bawić.
Na czym więc polega granie w RPG? Zacznijmy od najbardziej popularnych i typowych przykładów. Polega na spotkaniu kilku osób które znają lub poznają zbiór zasad zawierający w sobie informacje dotyczące ról jakie przyjdzie odgrywać uczestnikom i sposobów interakcji ze światem opisanym wewnątrz gry.
Mnie to niewiele mówi, więc może bardziej obrazowo. Spotyka się grupa ludzi, jeśli znają dany system i ustalili wszystko wcześniej, to zabierają się do gry. Jeśli nie, czytają instrukcję do gry albo słuchają kogoś kto wie jakie są zasady – czyli tak jak przy berku, albo Scrabblach.
Dwa przykładowe podręczniki do RPG - zdjęcie własne.
W większości wypadków jedna osoba odpowiada za całe tło gry, w zależności od systemu nazywa się ją Narratorką/Narratorem, Mistrzem/Mistrzynią Gry itd. Itp. To ona opisuje co widzą i słyszą postacie innych graczy, to ona odgrywa istoty zamieszkujące świat, dzieli się wiedzą którą bohaterowie graczy powinni mieć i dyktuje kiedy akcję podejmowaną przez graczy należy rozwiązać rzutem kośćmi. A tych potrafi być sporo lub malutko, zależnie od systemu.
Reszta osób przy stole wciela się natomiast w pojedynczych mieszkańców danego uniwersum. Może to być otyły baronet który czas spędza na hulankach i swawolach, przebiegły goblin starający się przeżyć w wielkim ludzkim mieście, młody wampir próbujący poradzić sobie ze swoją przypadłością.
Możliwości jest wiele, a każdy system dyktuje ich zasięg. W jednym, świat będzie pseudo-średniowieczem, ze smokami, bogami i magią. W innym, gracze będą przemierzać ulice Nowego Jorku lat 20 i rozwiązywać zagadki kryminalne, a jeszcze w kolejnym staną się załogantami statku kosmicznego badającego nieznane światy w dalekiej przyszłości.
Diorama autorstwa Ryan'a Devoto
Jak zacząć? Najłatwiej odezwać się do nas z pytaniami. Chętnie na nie odpowiemy. Jeśli wolicie sami dalej szukać, to najłatwiej zacząć od Google lub Youtube. Szczególnie jeśli znacie angielski. Wpiszcie tu albo tam D&D5 lub Pathfinder 2 a traficie na najbardziej popularny rodzaj gry – gdzie gracze eksplorują fantastyczne krainy z lekką nutką średniowiecza.
Podręczniki do nich są dość obszerne ale przygotowują do grania i prowadzenia gry krok po kroku.
To tyle tytułem wstępnego omówienia, jeśli macie jakieś pytania, piszcie śmiało.
Comments